Zomaar een website

Het schijnt dat je aambeien van je telefoon kunt krijgen. Dat leek me een vrij onwaarschijnlijk verhaal, dus heb ik het op internet opgezocht. En zowaar, het klopt. Wanneer je op de wc zit hebben je darmen geen ondersteuning. Dus hebben ze de neiging om naar beneden te zakken. Na enige decennia kan dit tot aambeien leiden. Wanneer je zo af en toe een paar minuten op de wc zit om je behoefte te doen, levert het geen problemen op. Maar als je regelmatig langer dan 10 minuten zit, wel.

Het probleem met de telefoon is dat veel mensen zitten te scrollen op een site die er op gemaakt is om verslavend te zijn. Dus voordat je het weet zit je een half uur op de wc. Zelf scroll ik niet. Maar ik zit spelletjes te spelen die net zo verslavend zijn. Dus ik zit er ook gauw tien tot twintig minuten.

Maar ik heb een oplossing gevonden. 

Ik ben voornemens om meer verhalen te schrijven.

Auteurs adviseren wannabees om dagelijks een half uur achter de computer te gaan zitten en in te typen wat hen in valt. Maar dat werkt niet bij mij. Ik schrijf verhalen in mijn hoofd en pas als het verhaal af is, type ik het in.

Maar de wc blijkt een hele goede plek te zijn om nieuwe verhalen te verzinnen. Vervolgens werk ik ze uit terwijl ik door mijn huis loop.

Ik heb een “Schrijven” document in google docs gemaakt. 

Zo af en toe zie ik een soort video in mijn hoofd. Vertaal de video naar woorden en type het in.

Op die manier schrijf ik een paar verhalen per dag.

De volgende dag knip en kopieer ik ze naar mijn website.

Het blijkt te helpen tegen hardop in mezelf praten. 

Kijken hoelang ik het volhoud.

Een paar jaar geleden begon mijn onderbuurman in mijn vorige flat ‘s nachts vervelende geluiden te maken. Bij buurtbemiddeling schepte hij op over de subwoofer die hij ‘s nachts in zijn slaapkamer neerzette om mij met een disco dreun uit mijn slaap te houden. Daarmee was het duidelijk dat ik dringend een andere woning nodig had.

Ik had geluk en vond binnen een paar maanden een flat met uitzicht op een parkeerterrein. Al snel werd duidelijk dat er wat problemen waren met de flat. Maar de dag voor de verhuizing had ik nogmaals geluk. De tapijtlegger veroorzaakte per ongeluk een brandje waardoor de flat rookschade opliep en tijdelijk onbewoonbaar werd.

Om te voorkomen dat ik ruchtbaarheid zou geven aan de problemen bood de verhuurder mij een flat op de zevende verdieping aan met uitzicht op een park. Met heel veel bomen. Die in deze tijd van het jaar rood en goudgeel kleuren.

Na vijftig jaar kritiek te hebben gekregen van zes verschillende tandartsen over de slechte gezondheid van mijn tandvlees heb ik in 2022 ontdekt dat als je je tandenborstel tijdens het poetsen 45 graden omhoog en omlaag draait dan poets je automatisch je tandvlees mee. De eerste paar weken bloedde het een beetje maar dan geneest het.

Ik was zo  trots op deze ontdekking dat ik het bij mijn volgende tandartsbezoek aan de mondhygiënist en aan de tandarts vertelde. De mondhygiënist zei: “Nee, dat moet 50 graden zijn”. De tandarts reageerde helemaal niet.

Volgens internet zijn tandartsen wettelijk verplicht om patiënten voorlichting te geven over hoe zij hun tandvlees het best kunnen verzorgen. Maar veel tandartsen doen dat niet omdat patiënten met ongezond tandvlees veel meer gaten hebben en dus kan de tandarts er veel meer aan verdienen.

Wanneer de patiënt zelf ontdekt hoe hij zijn tandvlees moet verzorgen en dus een eind maakt aan de fraude, dan neemt de tandarts wraak.

In 2023 vertelde de tandarts tijdens de controle dat er een probleem was met een kies waar een brug aan vast zat. Ze wilde de kies preventief trekken en de brug die er aan vast zat verwijderen. Een jaar of tien geleden ging een kies met brug op vrijdagavond ontzettend veel pijn doen omdat er een ontsteking onder bleek te zitten. Ik wilde vermijden dat dat nog een keer zou gebeuren, dus gaf ik toestemming.

Een paar maanden later wilde ze nog een kies met brug preventief trekken. Een paar maanden later een derde kies met brug. Toen had ik ineens nog maar één werkend kiezen paar.

In juli 2024 kondigde ze aan dat ze vond dat ik op eigen initiatief een afspraak met een kaakchirurg moest maken om de rest van mijn bovengebit te laten trekken. “Gewoon zomaar, omdat zij dat vond”. Ze vond het niet nodig een verwijzing te geven voor een kaakchirurg bij het ziekenhuis. Dus dan zou ik bij een van die slagers met een eigen praktijk terecht zijn gekomen. Ik hoor al decennia gruwelverhalen over de slechte zorg van die mensen. Ze vond het ook niet nodig om me te vertellen dat ik eerst een kunstgebit moest maken. Als het kunstgebit na het trekken niet meteen geplaatst kan worden, zijn er blijkbaar medische redenen waarom er pas na zes maanden een kunstgebit gemaakt kan worden. Wat dus betekent dat de patiënt zes maanden geen bovengebit heeft en niet kan bijten en kauwen.

In september voerde de mondhygiënist een controle uit en bleek mijn gebit perfect in orde te zijn. Twee weken later ontdekte ik een enorm gat in mijn laatste boven kies. De tandarts weigerde het gat te vullen omdat ze vond dat het getrokken moest worden. “Gewoon zomaar”.

Ik ben overgestapt naar een andere tandarts. Die ook vond dat het bovengebit getrokken moest worden omdat er problemen waren met de botvorming in de bovenkaak. Ze hadden een tandtechnicus in dienst die een kunstgebit voor boven en een plaatje voor onder kon maken. Maar de aflevering werd vier keer zonder opgaaf van reden uitgesteld en toen bleek het plaatje niet te passen. Het probleem daarmee is dat mocht het kunstgebit ook niet passen, dan zit ik zes maanden zonder bovengebit.

Ik ben op zoek gegaan naar een onafhankelijke tandtechnicus, heb het trekken geannuleerd en heb de tandarts nogmaals gevraagd om het gat te vullen. Maar het bleek dat ik het helemaal verkeerd begrepen had. Er zijn geen problemen met de bovenkaak. De kies kan niet gevuld worden omdat de patiënt te stom is om de uitleg te begrijpen.

Er is een probleem met één kies en daarom moet het hele bovengebit getrokken worden.

Autisten dragen van nature geen sieraden omdat ze het nut ervan niet begrijpen. Maar een paar jaar geleden bedacht ik mij dat de functie in de naam zit. Het is “versiering”.

Vorig jaar wilde ik een smart ring kopen. Zo een die je kunt gebruiken om pinbetalingen uit te voeren. Maar na een paar dagen rommelen met de app en mailtjes naar de helpdesk te hebben gestuurd, werd het duidelijk dat dit niet werkt met een Nederlandse creditcard. De enige manier om dit aan de praat te krijgen is door een bankrekening in het buitenland te nemen en daar dan een creditcard aan te koppelen. Maar dat zou het een erg duur grapje hebben gemaakt.

Dus uiteindelijk nam ik genoegen met een zwarte ring, ter versiering.

Vorige week kwam ik een artikel tegen over een of andere kunststof waar ze ringen van maken die licht geven in het donker. Dat vond ik een leuk idee, dus ik heb er een besteld. De eerste paar dagen gebeurde er weinig. Maar gisteravond, terwijl ik in bed lag, viel me op dat de ring lichtelijk gloeide.

Natuurlijk ben ik de enige die het te zien krijgt, aangezien ik alleen in bed lig.

Maar

Toch geinig.

Ik sluit aan achter in de rij bij de slager. Er staat een groepje mensen te wachten plus een kinderwagen met een paar kinderen. In de kinderwagen zit een meisje van een jaar of twee. Naast de kinderwagen staat een jongetje van een jaar of vijf.

Terwijl ik sta te wachten buigt het jongetje ver voorover en het meisje slaat hem op zijn hoofd. Dan komt het jongetje weer overeind en slaat het meisje op haar hoofd. Hij buigt weer ver voorover en het meisje slaat hem weer op zijn hoofd. Ze gaan nog een paar minuten door met dit spelletje en hebben er duidelijk veel plezier in.

De vrouw voor mij draait zich om en ziet hoe het jongetje zijn zusje op haar hoofd slaat. Ze reageert meteen: “PETER LAAT JE ZUSJE MET RUST!”.

Een paar seconden later begint het meisje te huilen.

Ik zit hele verhalen tegen mijzelf te vertellen. Soms denk ik dat ik verhalen aan het oefenen ben voor het geval iemand er ooit naar vraagt of ik het aan iemand wil vertellen. Maar dat doe ik eigenlijk nooit.

Als je je in de geschiedenis van de milieubeweging verdiept dan ontdek je heel snel dat de Shell in de jaren zeventig ontzettend slecht bekend stond als gevolg van hun milieuvervuiling. Maar als je je in de geschiedenis van de Shell verdiept dan blijkt dat ze de laatste 100 jaar heel actief zijn geweest voor het milieu. Vooral in de jaren zeventig. Maar dan vooral in de vorm van miljarden euro’s aan marketing per jaar.

Dit verschijnsel blijkt zich bij veel meer organisaties voor te doen.

Eind jaren zeventig heb ik mij in de geschiedenis van homoseksualiteit verdiept en een van de eerste dingen die ik ontdekte was dat het GGZ voor 1973 de Pyshiatrie heette en ontzettende slecht bekend stond.

In 1860 deed zich in Amerika een grote economische crisis voor waarbij miljoenen mensen hun baan en huis kwijt raakten en op straat terechtkwamen, waar zij gingen bedelen. Tot grote irritatie van de rijken die die mensen op een zo goedkoop mogelijke manier uit het straatbeeld wilden hebben. De psychiatrie ontdekte dat als je mensen opsluit en mishandelt dan zijn ze te bang om weg te lopen.

In 1880 zijn ze begonnen homo’s door middel van mishandelingen voor abnormaal gedrag te behandelen. In 1890 kwam de crisis in Nederland aan en ook hier waren ze behulpzaam bij het uit het straatbeeld verwijderen van enige honderdduizenden krankzinnigen, zwakzinnigen, problemen jongen en probleem ouderen. In principe iedereen die bedelde.

In de jaren vijftig zijn ze begonnen mensen die transgender waren doormiddel van mishandelingen voor psychisch gestoord gedrag te behandelen. In de jaren zestig zijn ze begonnen autisten met behulp van zware medicatie te behandelen voor zware psychische stoornissen die ze niet hadden.

Respectievelijk in 1973 en 2012 heeft het Commissariaat voor de Rechten van de Mens een eind gemaakt aan de fraude met homo’s en transgender mensen.

In 1998 dreigde de fraude met autisten uit te komen. In 1999 werden miljoenen cliënten van het GGZ naar huis gestuurd met de opmerking dat zij hun behandeling al 30 jaar zaten te saboteren en maar moesten oprotten!

Tegen 2008 had een groot deel van die mensen een autisme diagnose gekregen.

Ik moet flessen naar de glasbak brengen. Dan kan ik op de terugweg meteen mijn brievenbus legen. Ik ben bijna bij mijn voordeur wanneer ik mij bedenk dat ik vergeten ben om de brievenbus te legen. Dus loop ik weer terug.

Dit probeer ik nu al veertig jaar. Terwijl ik één ding doe meteen ook even iets anders te doen. Het is nog nooit gelukt. Ik kan me wel vele problemen herinneren die ontstaan zijn doordat ik er niet een zelfstandige taak van maakte. Bijvoorbeeld de keer dat een abonnement op een tijdschrift verliep doordat ik drie maanden lang vergat om de overschrijving te posten elke keer dat ik langs een brievenbus kwam.

Er zit een mot op het raam. Ik doe de deur open en probeer hem met mijn hand in de richting van de deur te sturen. Maar hij fladdert alle kanten op behalve in de richting van de deur. Nadat ik het een paar keer geprobeerd heb, gaat hij op het plafond zitten. Een paar dagen later ligt hij op de grond en stofzuig ik hem op.