Een paar weken geleden heb ik via internet een dementie test uitgevoerd. Maar tot mijn verbazing bleek er niets aan de hand. Wat raar is, want het valt mij de laatste maanden op dat ik steeds vreemdere fouten maak.
We kennen natuurlijk allemaal het naar de keuken gaan en je dan niet herinneren wat je daar ging doen. En is er natuurlijk het snoepje uit het papiertje halen en het papiertje in je mond stoppen en het snoepje weg gooien. Of ook zo leuk; tijdens het koken een lekkere saus maken en hem dan weg gooien in plaats van op je bord te gieten.
Maar de laatste tijd heb ik twee nieuwe:
Ik haal een fles water uit de koelkast en gebruik de SodaStream om er kooldioxide in te spuiten. Vervolgens kijk ik verbaasd om me heen en vraag me af waar de dop is gebleven. Terwijl hij recht voor mijn neus ligt.
De magnetron doet pling en ik doe de koelkast open en vraag me verbaasd af wat er met mijn maaltijd gebeurd is.
Vanmiddag viel het mij op dat Wim Sonneveld en mijn vader kort na elkaar zijn geboren.
Dat betekent dus dat mijn vader in zijn jeugd in net zo’n dorp gewoond moet hebben als Wim Sonneveld.
Dat betekent dat Nederland in tijd van twee generaties enorm veranderd is. In mijn vaders jeugd woonde 90% van de Nederland in dorpen van maar een paar honderd mensen. Op mijn oude dag wonen 90% van de Nederlanders in steden met meer dan 100.000 inwoners.
Ik word om twee uur ‘s nachts wakker met kiespijn op een plek waar ik geen kiezen heb. De tandarts noemt dit kaakpijn, maar in werkelijkheid is dit tongkramp. Volgens internet bestaat je tong uit acht spieren, vier links en vier rechts. Links en rechts zitten twee van die spieren aan je kaak vast.
Er zit een raar plekje op een van mijn kiezen waar ik niet vanaf kan blijven. Als gevolg daarvan trek ik mijn tong regelmatig naar links. Waardoor de spier verkrampt en zo af en toe pijn gaat doen. Paracetamol helpt niet, maar Jonge Jenever wel. Maar het is lastig om Jonge Jenever in bed te drinken, dus sta ik op en ga ik een uurtje YouTuben.
Het eerste half uur heb ik ruzie met Bluetooth. Ik heb twee Bluetooth oordopjes, die het prima met mijn telefoon doen en het een maand geleden ook prima met mijn computer deden. Maar nu ineens niet meer. Na daar een paar minuten mee gerommeld te hebben ga ik er toe over om op laag volume naar YouTube te kijken. Een half uur later bedenk ik om de Bluetooth dongle van USB2 naar USB1 te verplaatsen. Dat lost het probleem op. Wat raar is, want een paar maanden geleden heb ik dit probleem opgelost door de dongle van USB1 naar USB2 te verplaatsen.
Op YouTube kom ik een negen maanden oude video tegen met een man waar ik tien jaar geleden een beetje verliefd op was. Maar helaas heeft hij Youtube verlaten en is hij iets anders gaan doen.
Na nog een half uur verdwijnt de pijn en kan ik weer naar bed.
Er is een straat in de stad waar alleen stadsbussen komen. Vier bussen per uur, twee in de ene richting en twee in de andere. Aan het eind van die straat is een kruising met een fietserslicht dat regelmatig langdurig op rood staat. Maar het duurt natuurlijk nog een kwartier voordat er weer een bus voorbij komt, dus de meeste mensen rijden door rood. Het probleem daarmee is dat jongeren worden getraind om door rood te rijden. Dan kopen ze een auto en rijden door rood.
Ik zou daarover willen klagen bij de gemeente. Maar ik heb recentelijk over iets anders geklaagd. De telefoniste adviseerde om een mailtje te sturen. Maar na verscheidene mailtjes gestuurd te hebben, werd duidelijk dat die mailtjes meteen in de prullenbak verdwijnen. Dus rijd ik in godsnaam maar door rood.
Op weg naar de andere kant van de stad kom ik nog vier fietsers lichten tegen die een stuk beter zijn afgesteld. Maar helaas blijkt dat weer z’n eigen problemen op te leveren. Een op de tien keer dat je bij een van die lichten komt, rijden er nog snel even een paar auto’s langs. De andere negen keer kom je rustig aan gefietst. Je remt langzaam af. Je staat bijna stil. Je stopt. Je zet een voet op de grond en het fietserslicht springt op groen.
Het is in Nederland onmogelijk om te bewijzen dat je geen strafblad hebt of dat justitie geseponeerd heeft.
Als je een baan hebt dan denk je misschien dat je VOG bewijst dat je geen strafblad hebt. Maar helaas. Er zijn in Nederland 50 misdaad categorieën. Je kunt een VOG krijgen voor elke categorie waar je geen misdaden in hebt begaan.
Dus je kunt een vrouw verkrachten, een aantal jaren naar de gevangenis gaan. Daar een cursus boekhouding doen en vervolgens een VOG krijgen om als boekhouder te werken. Of omgekeerd, je kunt 30 jaar als fraudeur werken. Wanneer je uit de gevangenis komt kun je een VOG krijgen om bij een kinderdagverblijf met kinderen te werken. In theorie kun je 49 verschillende soorten misdaden begaan en een VOG krijgen om werk te verrichten in de vijftigste categorie.
Justitie heeft in Den Haag een centraal archief met de strafbladen van alle Nederlanders. Voor elke Nederlander hebben ze een map met de naam van die persoon. In sommige van die mappen zitten documenten. In mijn map zit een document waar mijn vorige adres op staat plus dat er in 2006 aangifte is gedaan en is geseponeerd.
Maar dat zal je maar gewoon van mij aan moeten nemen. Want naast medewerkers van justitie, ben ik de enige die toegang heeft tot die map. Mijn advocaat heeft geen toegang. Zelfs de organisatie die de VOG’s uitdeelt, heeft geen toegang. De VOG organisatie stuurt een briefje naar Den Haag met de vraag of meneer/mevrouw een bepaald beroep mag uitoefenen en krijgt “ja” of “nee” als antwoord.
Dit heeft een voordeel en een heel groot nadeel.
In Amerika is het strafblad openbaar. Mensen gaan voor tien jaar naar de gevangenis omdat ze drie keer een joint hebben verkocht. Nadat ze weer uit de gevangenis komen blijven ze de rest van hun leven in het criminele milieu hangen omdat ze nooit van hun leven meer een baan krijgen.
In Nederland hebben wij de bijstandsuitkering. Mensen die geen baan kunnen vinden komen na verloop van tijd in de bijstand terecht. De hele maatschappij betaald daarvoor. Dus willen we dat mensen die uit gevangenis komen zo snel mogelijk een baan vinden.
Tussen 1999 en 2014 hebben enige tienduizenden, mogelijk honderdduizenden autisten een strafblad gekregen omdat zij hun autisme diagnose via justitie hebben gekregen. Vervolgens is er geseponeerd. Maar omdat ze niet kunnen bewijzen dat er geseponeerd is praten ze er nooit over.
Voor 1999 kregen normaal begaafden vrijwel nooit een autisme-diagnose. Dus vrijwel iedereen die er langer dan tien jaar van op de hoogte is dat hij/zij autistisch is, heeft een strafblad.
Al deze mensen hebben twee merkwaardige autisme onderzoeken gekregen waar ze nooit over praten omdat dan zou uitlekken dat ze een strafblad hebben.
PostNL heeft 12 afhaalpunten in de stad. Maar op de een of andere manier zien ze kans om mijn pakketten altijd bij het afhaalpunt te deponeren dat het verst van mijn huis verwijderd is.
Dat betekend dus dat ze mij pakket hebben meegegeven aan een bezorger waarvan ze van tevoren weten dat hij onmogelijk in de buurt van mijn huis terecht zou kunnen komen.
Dat betekent dat PostNL heel veel geld kan bezuinigen door gewoon alle bezorgers te ontslaan en een centraal afhaalpunt in Groningen te openen waar iedereen voortaan zijn pakket mag gaan halen.
Moet je je voorstellen dat een vrouw weet te bewijzen dat ze door een bepaalde man is verkracht. Dat die verkrachter dan een boete van €4500 moeten betalen. Vervolgens wordt hij niet in de gevangenis opgesloten maar mag het, met toestemming van de rechter, gewoon door gaan met verkrachten.
Dat is hoe het bij tandartsen werkt.
Iedere tandarts in Nederland heeft een groep patiënten waarmee hij fraudeert. Hij moet wel want anders verdient hij niet voldoende geld om van te leven.
Tandartsen verdienen hun geld met de controle, door tanden en kiezen waar gaten in zitten te vullen of te trekken en aan het verwijderen van tandsteen.
Maar tandartsen zijn ook wettelijk verplicht om patiënten voorlichting te geven over de beste manier om hun tandvlees te verzorgen. Het probleem is dat patiënten met gezond tandvlees vrijwel geen gaten en tandsteenproblemen hebben. In welk geval de tandarts alleen nog maar geld kan verdienen aan de controle.
Dus het kan niet anders dan dat elke tandarts een groep patiënten heeft waar hij deze voorlichting niet aan geeft. Soms zullen dit Marokkanen en Turken zijn. Soms zal het een willekeurige groep patiënten zijn.
Als een patiënt bij het medisch tuchtcollege weet te bewijzen dat de tandarts de tandvlees voorlichting niet geeft, dan krijgt de tandarts eenmalig een boete van €4500 en daarna mag hij gewoon doorgaan met de fraude.
Hoe kunnen patiënten die geen voorlichting over tandvlees krijgen zich hiertegen verweren? Tandenborstel tijdens het poetsen 50 graden omhoog en omlaag draaien om het tandvlees te poetsen en nooit meer naar de tandarts te gaan. Want hij zal proberen wraak te nemen door je hele gebit “preventief” te trekken.
Sommige tandartsen bij groepspraktijken houden hun naam en BIG-nummer geheim, zodat het voor de patiënt onmogelijk is om klacht in te dienen. Dit soort tandartsen moet je helemaal mijden.
In de jaren zestig of zeventig hebben psychologen drie ontdekkingen gedaan over autisten waarvan er twee leugens blijken te zijn.
Geef kinderen van zes een foto van een gezicht en vraag hen om een tekening te maken en neurotypicals tekenen een rondje met twee punten voor ogen en een verticale streep voor de neus en een horizontale streep voor de mond. Autisten schijnen hier niet toe in staat te zijn.
In 2007 heb ik ontdekt dat ik een fotografisch geheugen heb en in 2008 ben ik gaan tekenen en ben ik een website over tekenen begonnen. Ik was niet zo tevreden over mijn tekeningen dus heb ik wat boeken gekocht. Een van die boeken bevatte de opdracht om een zelfportret te tekenen. Ik heb voor de eerste keer van mijn leven een selfie gemaakt en daar een tekening van gemaakt die ik aan een paar bekenden heb laten zien.
Het bleek dat ik van nature in staat ben om portretten te tekenen die zo goed zijn dat neurotypicals er gezichtsuitdrukkingen in konden zien. Dat vond ik opmerkelijk want dat kon ik toen zelf nog niet. Dankzij voor de eerste keer van mijn leven een selfie maken, keek ik veel serieuzer dan normaal. Op de tekening was dit goed herkenbaar.
Ik ben natuurlijk ook in staat om een rondje met twee puntjes en twee streepjes te tekenen. Maar omdat ik van nature veel beter kan tekenen dan dat, is het niet het eerste wat ik doe.
Geef kinderen van zes een foto van een vierpotig dier en neurotypicals tekenen twee rondjes voor kop en romp en een paar verticale strepen voor poten. Autisten zouden hier niet toe in staat zijn.
Een paar jaar geleden heb ik een foto van een stier na getekend en aan een paar mensen laten zien. Ze waren goed in staat om het als een stier te herkennen. Zeventienduizend jaar geleden is een groep mensen in Frankrijk begonnen muurschilderingen van dieren te maken in de Grotten van Lasaux. Aan gezien neurotypicals niet kunnen tekenen kan het haast niet anders dan dat dit autisten waren.
Dus alweer, ja ik ben in staat om twee rondjes met een paar verticale strepen te tekenen. Maar aangezien ik van nature veel beter kan tekenen, is dat niet het eerste dat ik doe.
Autisten zouden niet in staat zijn om een simpel Sinterklaas liedje op de piano te leren spelen.
Tijdens de lockdown heb ik dit geprobeerd en ik bleek hier inderdaad niet toe in staat te zijn. Bij de derde poging werd ik overvallen door een afgrijselijk gevoel dat ik de laatste 40 jaar heb leren herkennen als een vorm van extreme verveling. Wanneer ik de taak complexer maak, kan ik het wel.
Dus heb ik binnen een maand noten leren lezen. Neurotypicals hebben hier twee jaar voor nodig.
Mijn theorie is dat neurotypicals hier twee jaar voor nodig hebben omdat een rondje met een paar horizontale strepen zo ingewikkeld is dat ze het maar een fractie van een seconden kunnen onthouden. Hen wordt geleerd om het plaatje naar letters te vertalen en de letter op het muziekinstrument op te zoeken. Voor 88 noten kost dat twee jaar.
Maar autisten kunnen het plaatje wel lang genoeg onthouden om het op het muziekinstrument op te zoeken. Wat het mogelijk maakt om het binnen een maand te leren.
Maar vervolgens liep ik vast. In die twee jaar leren neurotypicals ook handpositie en allerlei andere vaardigheden. Maar ik heb geen lesmethodes kunnen vinden die ervan uit gaan dat de leerling wel noten kan lezen maar de rest van de vaardigheden nog moet leren. Dus waarschijnlijk zal ik dit schitterende stuk muziek nooit leren spelen.
Hank Green merkte een paar weken geleden op dat het einde van internet in zicht komt.
Ik had ook dat gevoel. Steeds meer websites laten steeds meer reclame zien. Terwijl de hoeveelheid content steeds kleiner wordt. Steeds meer herhaling van dezelfde of vrijwel dezelfde content.
Vanmiddag was de eerste keer in 25 jaar dat ik mijn browser uitzette zonder dat ik de computer uitzette. Al die duizenden websites die ik ooit via internet heb bezocht zijn allemaal verdwenen. Het enige wat is overgebleven zijn de grote vier: YouTube, Reddit, Instagram en de website van mijn krant hadden gezamenlijk zo weinig nieuwe content dat ik mij zat te vervelen op internet.
Ik heb afwisselend last van verstopping en diarree. Dus gebruikte ik enorme hoeveelheden wc-papier die je allemaal van de winkel naar huis moet slepen. Een paar jaar geleden vroeg ik mij af of er geen andere oplossingen voor zijn.
Amazon bleek textielen wc-papier te verkopen dat je in de wasmachine kunt wassen. Maar $1 per vel vond ik toch een beetje prijzig. Naar verder gezocht te hebben, vond ik bij Bol.com recyclebare weggooi washandjes voor €1,99 de 100. Blijkbaar worden ze vaak in de verpleging gebruikt.
Nu heb ik een emmer met water en schoonmaakmiddel naast mijn wc-pot staan waar ik de recyclebare washandjes in gooi. Ongeveer eens in de week zijn de washandjes op en dan was ik ze, leg de stapel naast de wc en laat ze drogen.
Ben ik goedkoper uit? Met alle extra water en wasmiddel dat ik gebruik, waarschijnlijk niet. Maar ik hoef nog maar eens per kwartaal wc-papier te kopen. Een succes.